Wanneer je op internet zoekt naar ervaringen met het zetten van een spiraal, kom je alleen de horrorverhalen tegen: verdwaalde spiraaltjes, maandenlange pijn en ongewenste zwangerschappen. Daarom deel ik graag mijn (realistische) ervaring met het zetten van een koperspiraal. Misschien is het een beetje TMI, maar hopelijk heb je er wat aan!
Laat ik maar bij het begin beginnen. Ik wil een koperspiraal laten zetten omdat ik was gestopt met de pil. Ik wilde stoppen met de pil als anticonceptie, omdat het idee me tegen begon te staan. Het voelde niet meer goed om m’n complete hormoonhuishouding plat te gooien en daarnaast was ik benieuwd wat het terugkrijgen van m’n natuurlijke cyclus met me zou doen qua emoties en lichamelijke klachten (spoiler alert: heel veel, lees hier mijn ervaring!). Hiervoor heb ik inspiratie opgedaan uit de boeken De Cyclus Strategie en De Hormoon Revolutie.
Ongeveer 3 dagen van tevoren werd ik nerveus voor de ingreep. Het ene moment dacht ik ‘fack it, ik ga dit gewoon doen!’, het andere moment wilde ik de afspraak het liefst afzeggen. Maar goed, dat gevoel had ik ook voor kleine prikjes of een presentatie. Ik word snel nerveus van dit soort dingen.
Mijn afspraak was al vroeg in de ochtend, namelijk om 08:10. Mijn zusje ging mee. Zij heeft ook al een koperspiraal en ik vond het fijn om er iemand bij te hebben. Ik had een halfuur van tevoren twee paracetamol ingenomen, want dit raden ze je aan. Ook had ik de dag ervoor de spiraal al opgehaald en meegenomen naar de afspraak.
Eenmaal in bij de huisarts, mocht ik al snel gaan liggen. Het is het beste om de spiraal tijdens je menstruatie te zetten. Dan weten ze zeker dat je niet zwanger bent en het inbrengen van de eendenbek en het plaatsen doet ook minder pijn. Dat ding is nogal berucht, maar ik vond het absoluut geen pijn doen of een naar gevoel geven. Ja, het is een beetje koud, maar vergeleken met wat er komen kwam, was het niks!
Mijn baarmoeder lag gelukkig goed, wat een hoop pijn en gedoe scheelt. Als je baarmoeder niet goed ligt, zorgt dat voor wat meer gedoe en pijn tijdens het plaatsen. Ook duurt het plaatsen dan langer. Dit is wat ik gehoord heb van mensen uit mijn omgeving. Zelf had ik hier dus geen last van, gelukkig! Daarna bepaalde de huisarts de grootte van de baarmoeder. Ik was zo nerveus dat ik niet goed heb opgelet, maar naar mijn herinnering deed hij dat met een soort breinaald-achtig meetinstrument. Dit gaf best een heftige kramp. Vergelijkbaar met een menstruatiekramp, maar dan een paar keer erger. Het zou kunnen dat mijn huisarts wat hardhandig was, maar dat was geen fijn gevoel. Gelukkig was het maar kort, na een minuutje was dat gevoel alweer weg.
Om eerlijk te zijn had ik ook een beetje pech met mijn huisarts. Hij begon uitgebreid de handleiding te lezen, want hij had de T-safe koperspiraal nog nooit gezet. Ook zei hij dingen zoals: ‘wat een raar ding zeg’, ‘wat een onduidelijk handleiding’ en ‘ik snap er nog niks van’. Dit is natuurlijk niet geruststellend om te horen. Uiteindelijk begreep hij het wel en zette hij de spiraal er binnen 1 of 2 minuten in. Dit gaf weer zo’n heftige kramp. Volgens mij heb ik de hand van m’n zusje helemaal fijngeknepen. Daarna ben ik heel even blijven liggen, maar al snel kon ik weer opstaan en lopen. Er bleef nog wel een kramp, maar er viel mee te lopen.
Toen we naar huis liepen werden de krampen steeds erger. Ik ging steeds krommer lopen, het voelde alsof m’n hele onderbuik samentrok en ik wilde het liefst zo snel mogelijk liggen.
Het verschilt trouwens natuurlijk per persoon. De één heeft al heftige menstruatiekrampen elke maand en zal deze krampen niet zo spannend vinden. Ik heb meestal geen last, dus viel dit niet mee. Toch denk ik dat dit niet normale krampen zijn voor menstruatie (wel voor na het zetten van een spiraal).
Eenmaal thuis aangekomen ben ik snel op de bank gaan liggen omdat ik duizelig en misselijk werd. Dit trok na een halfuur/drie kwartier weer weg. Ik had wel het gevoel dat ik was flauwgevallen als ik was gaan staan en lopen. Maar die misselijkheid en duizeligheid was dus snel weer weg. Tot twee uren na het plaatsen had ik erge krampen. Ik wist niet hoe ik moest zitten en ben in allemaal houdingen gaan zitten, wat niet werkte. Dat was best naar, maar geen dealbreaker. Daarna heeft m’n vriend een kruik gemaakt en dit was echt fijn. Zeker een aanrader. Ook nam ik twee Feminax en daarmee trok de pijn snel weg. Die middag had ik nog wat krampen, maar in de avond was de pijn zelfs helemaal weg.
De dag na het plaatsen had ik weer wat krampen. Dit waren gewone menstruatiekrampen, misschien ietsje meer dan normaal. Met een feminax (of 2) was dit weer weg. De rest van de eerste week had ik meestal geen klachten. Soms lichte krampen en heel licht bloedverlies.
Al met al denk ik dat ik er goed vanaf ben gekomen. De eerste uurtjes waren niet fijn, maar tot nu toe is het het zeker waard. Een paar uren pijn om vervolgens de komende jaren nergens naar om te hoeven kijken. Prima deal wat mij betreft!
Dit verhaal krijgt nog een andere wending. Lees hier deel 2.
Dit artikel bevat affiliate links. Dit zijn links waarover ik een kleine commissie krijg als je vervolgens op de website bestelt 🙂
- Maakt cacao drinken je creatiever?
- Lijst: alle creatieve hobby’s op een rij
- 4x creatief een dagboek bijhouden
2 reacties op “Mijn ervaring: het zetten van een koperspiraal (deel 1)”
Het idee dat er permanent iets in mijn lichaam zit, vind ik een beetje afschrikwekkend. Ik zou hier zelf daarom niet zo gauw voor kiezen.
Lees mijn verhaal maar even op mijn blog, ik heb dit ook precies gehad alleen ik kreeg er een soort bacterie of iets bij en tot op heden weten ze nog steeds niet wat dat was. Het leek op een extreme blaasontsteking of niersteenaanvallen.. maar ze kunnen niks vinden. Ik heb het spiraaltje dus na zeven weken laten verwijderen.. uiteindelijk lag het misschien niet aan het spiraaltje maar het begon precies toen ik die had laten zetten (ook de koperen overigens) en bij mij plaatste ze het toen ik niet menstrueerde.. het opmeten vond ik ook mega pijnlijk.